De allerlaatste tomaat uit onze tuin, die geheel op eigen kracht, BUITEN, in het bleke herfstzonnetje, rood is geworden.
Helemaal mooi, egaal rood.
Nergens op zijn velletje is een verdacht plekje te zien.
Geen enkel beest heeft het aangedurft in hem te gaan happen,prikken of omwroeten.
Hulde aan deze tomaat!
Hij had het formaat van een radijsje.
Dat ook nog.
En hij smaakte goed.
2 opmerkingen:
Eigenlijk had hij dus het eeuwige leven verdiend.
Heb je opgeschreven welk soort tomaat het was? Of heb je dat niet bij tomaten?
Een reactie posten