maandag 29 april 2013

ROLLATOR

Deze week werd ik er weer eens mee geconfronteerd.
Met de rollator.
Niet met één rollator, maar met een hele optocht.
Het was oppasdag, het regende en we dronken met lytse Tirza een kopje koffie (zij likte een chocoladeijsje) in winkelcentrum Paddepoel.
Recht tegenover de lekkere groentewinkel van Lubbers.
Ik probeerde zonder bril te lezen wat daar allemaal in de aanbieding was, maar het zicht werd me voortdurend ontnomen door een voorbij schuifelende rollatorbejaarde.



En zo ging het maar door. 
Vanwege de aanwezigheid van mijn beppesizzerke hield ik een paar cynische opmerkingen voor me, maar mijn gedachten omtrent de rollaterende voorbijgangers waren verre van sjiek.

Tot me te binnen schoot, dat ik komende week mijn verjaardag vier.
Hoop te vieren. 
Want ik heb inmiddels een respectabele leeftijd bereikt.
Er zijn mensen van mijn geboortejaar, die niet zonder rollator kunnen lopen.



Maar....... ik wil tzt wel een fleurige rollator. 
En ik wil er ook -als het even kan- FLEURIG mee op pad.
Ongeveer ZO:


PS
Dit kreeg ik naar aanleiding van bovenstaand verhaal toegestuurd.
een SUPERROLLATOR!!!!!!!










dinsdag 9 april 2013

MOORD


Dàt nou ook weer niet,
 maar toch word ik af en toe overvallen door gelijksoortige gevoelens.
Bijvoorbeeld vanmiddag.

Een enorme hoeveelheid plantjes verspeend.
 Er waren er veel en veel en veel te veel........


Op het moment dat de ganse keukentafel bedekt was  met goedgevulde potjes, besloot ik er mee te kappen.


Dit was nog over.
Allemaal sterke babyplantjes.
Meer dan zes weken geleden als zaadje in de aarde gestopt.
Enorm hun best gedaan om als sappig, groen kiempje tevoorschijn te komen.
Dat is gelukt.
En nu worden ze weggegooid.
 Vermoord.
Dit had het kunnen worden. 


Om mijn schuldgevoel iets te verminderen besloot ik ze niet op de composthoop te gooien, maar als gezond voorjaarshapje onze kippen aan te bieden. 
Dat bleek een succes!
Morgen krijg ik er salvia-eitjes voor terug.
Toch nog een troost.