Alle sprookjesfiguren, die buiten stonden te bibberen, waren bedekt met een laagje sneeuw.
Overal lichtjes.
Oudste beppesizzerke logeerde bij ons.
En omdat Zuidlaren ook nog in het bezit is van een schitterende wolwinkel, wilde ik die kant wel eens op.
Pake Jacob vond het een uitstekend idee, want we herinneren ons allemaal nog wel De Sprookjeshof van heel, heel lang geleden..
Het werd een groepsreisje: dochter Nynke wilde ook wel mee.
Het was een bijzondere ervaring.
We waren de enige gasten van het sprookjesbos .
Terwijl we met koude tenen naar de geschiedenis van Sneeuwwitje en de zeven dwergen luisterden, ging het ook nog sneeuwen.
En ik geef haar gelijk.
De wolwinkel aan de Telefoonstraat is zeer de moeite waard.
Ik heb een tasvol prachtige, kleurige Merinowol mee naar huis genomen. http://www.ryahuis.nl/
3 opmerkingen:
wat een leuk uitstapje Pee! ja je komt nog eens ergens met je kleinkind. toen ik op de site van de wolwinkel keek was ik blij dat de workshops al geweest zijn want in eerste instantie las ik:
KWIJNEND breien. ik dacht: dat is helemaal niks voor Pee. Fijne feestdagen!!!groetjes A.
Wat een gezellig uitje!
Groetjes van Neeltje
Hoi Petra, ik hoorde al van Afke dat je ook een blog hebt. Leuk! Oh en het Ryahuis... wat een heerlijke wolwinkel is dat hè!
Een reactie posten