HARRIE

Dit is Harrie, één van onze huisdieren.

Tuindieren beter gezegd, want ik wil hem niet in huis.

De voorouders van Harrie kregen wij ooit van Andries en Anne.

Gekidnapt in Frankrijk, maar daar hadden wij totaal geen moeite mee.

De familie is hier prima geïntegreerd.

Vanmiddag kwamen we Harrie plotseling tegen.

Ik riep onmiddellijk onze Boaz erbij, want het ventje moet af en toe wat leren van zijn beppe.

'Wat een grote slak'.....stamelde Boaz.

'Dat is een wijngaardslak', sprak beppe.

Harrie schrok zo van ons, dat hij zich diep in zijn huisje verstopte.

Na een minuutje of twee kwam zijn kopje tevoorschijn.

'Hij heeft ogen op steeltjes en daaronder, dat zijn voelsprieten', vertelde beppe aan kleinzoon, zeer tevreden over zichzelf omdat ze haar kennis der natuur eindelijk weer eens kon etaleren.

 Harrie begon zich op zijn gemak te voelen, want hij gaf zich heel voorzichtig, steeds een beetje meer bloot.

Ondertussen greep beppe naar haar borduurloep, die ze reeds heeft aangeschaft voor het geval ze op een dag ontdekt dat haar ogen hun diensten beginnen te weigeren.

Vol ontzag bestudeerde ons knaapje dit wonder der natuur.

Vervolgens richtte hij zijn toverglas op beppe...

Wat er toen gebeurde houd ik voor mijzelf.

Maar het is me gelukt om hem weer aan het lachen te maken!