Daar isssie. De witte boterbloem.
Ranunculus platanifolius (klinkt veel sjieker...)
Uit deze rodondendron is hij tevoorschijn gekomen.
Daar staat hij nu nog, ook al is er op de foto niks meer van te zien.
Vorig jaar zag ik hem voor het eerst.
Uit de struik staken een paar lange stelen met witte bloempjes er aan.
Mooie bloemen, dacht ik.
Eigenlijk zou ik die plant uit moeten graven en ergens anders, wat zichtbaarder, moeten neerzetten.
Toen was hij uitgebloeid en vergat ik mijn gedachten weer.
Maar een maand geleden kwam hij weer tevoorschijn.
Groter en zo op het oog sterker dan vorig jaar.
Ook meer naar voren gewandeld.
Alsof hij rustig, in zijn eigen tempo, bezig is zich van de rodondendron te bevrijden.
Het lijkt wel een boterbloem, vond ik.
Maar vergeleken met de gewone boterbloem, is het een zwaan naast een vuilnisbakkeneendje.
Toen zag ik hem vorige week opeens in de Kruidhof te Buitenpost als versiering van de meditatietuin.
Zodoende weet ik nu de naam.
Ranunculus platanifolius.
5 opmerkingen:
Wat een schoonheid. Komt me helemaal niet bekend voor.
Wat mooi dat er zomaar een bloeiende plant in je tuin staat die je er zelf niet hebt ingezet. Dat is inderdaad een verrassing. Van vogelpoepjes?
Wat een prachtig bloemetje!
Ik wist helemaal niet dat er ook een witte boterbloem bestond. Leuk hoor, om die in je eigen tuin te ontdekken. Koester hem maar. Verplaatsen geeft nog wel eens een teleurstelling, ze weten meestal zelf waar ze het liefst willen staan ;-)
Dat doe ik ook, hoor Zem! Hij blijft wat mij betreft lekker staan!
Een reactie posten