Ik zag haar staan.
In onze tuin, tussen de andere uien.
Ze had geen zin om te doen wat iedereen doet:
zich in de donkere aarde,
tussen al die kruipende, kleverige, knagende en kriebelende beestjes te ontwikkelen tot een dikke ui, die tenslotte onder begeleiding van een paar forse winden,
in het stinkende riool terecht zou komen
Ze wilde een ander leven dan haar zusters.
Ze wilde hogerop.
Ondanks woeste regenbuien en wrede rukwinden hield ze zich staande.
Ze wilde gezien worden.
En dat gebeurde.....
Een schone dame ontdekte haar en zette haar op het hoofd.
Vanaf dat moment veranderde haar leven in een groot avontuur.
Waar ze nu is?
In Parijs?
Berlijn?
Of gewoon in Drachten?
Niet meer in onze tuin.
4 opmerkingen:
Wat een lief uienvrouwtje, Petra!
Ze straalt iets verzorgends uit... en dat klopt ook; uien, en ook haar familieleden sjalotje, prei, bieslook en daslook en ook knoflook, houden ons schoon en slank!!! Lekker eten dus, het hele jaar door, ook zilveruitjes, mmmmmmmmmm.
Prachtig hoedje!!!!!!
Prachtig, zo'n uienbloem; je hebt er iets leuks van gemaakt! Hartelijke groet, Zem.
Dankjewel, Zem. In de tuin zijn er al weer een paar hoedjes bij gekomen.
Een reactie posten