Maar wanneer hier een beppesizzer logeert, die een levenloos schepseltje in onze tuin ontdekt en mij daarvan verwittigt, dan heeft beppe respect voor de dood.
En zij handelt daar uiteraard ook naar.
Dit, al enigszins in staat van ontbinding verkerende musje, nam de lytse Boaz vanochtend mee naar de keuken en deponeerde het op het aanrecht, bijna op een krekker met oude kaas, die ik net voor mijzelf gemaakt had.
'Het lag in het nachthok van de kippen, beppe. Zielig hè?
Waar zullen we hem begraven? Heb je ook houtjes voor een kruis?'
Beppe had in de kelder nog een paar ongebruikte verfstokjes liggen. Die kregen van Boaz wat kleur. Kruisje ervan gemaakt en toen wou de kleine man beslist nog 1 minuut stilte. Dat doen we altijd, bij elk dierlijk sterfgeval.....
1 minuut stilte.......beppe hield het kookwekkertje er voor de zekerheid bij.
Rust zacht, lieve Koosje (we hebben hem snel een naam gegeven, want naamloos het graf in, dat is wel één van de ergste dingen die je kan overkomen).
Koosjes graf is gegraven met een pootschepje, aan de rand van de pruimenboomtuin, waar een groep dappere kabouters de wacht houdt.
Het was een heftige dag vandaag......
Gelukkig komt vanavond het Sinterklaasjournaal weer.
Dat geeft wat afleiding.....
7 opmerkingen:
Wij leven met jullie mee!!
Aandoenlijk, dat lieve koppie van Boaz, met het kruisje in z'n handen. Zou je kunnen gebruiken als bidprentje voor de dode mus Koosje!
Wat een mooie herinnering!
Weer een geweldig verhaal. Ontroerend en grappig tegelijk. Jij bent een originele beppe, denk ik.
Wat een mooie reportage. Gr. Marjolijn.
Heel mooi beschreven!
Dankjewel, Zem!
Een reactie posten