De meligheid sloeg toe bij onze Boaz(6), aan het einde van de oppasmiddag.
Het was nog net geen etenstijd en ik stelde voor om wandelingetje door de buurt te gaan maken..
Tirza (4) wilde ook mee.
Voordat we hun achtertuin verlieten pakte Boaz - en toen Tirza ook- nog gauw een emmertje uit de zandbak. "Misschien zie ik onderweg wel wat moois".
Ik dacht in de richting van eikels en kastanjes, maar.....
dit werd het.
Vier stenen
Stukje hout
Een plastic Ikeabeker met tandpastaresten."Zonde hè beppe, dat ze dat zomaar weggooien. Die was ik thuis gauw even af".
Een balpen van Jeugdzorg Groningen.
Een bellenblaas zonder inhoud. "Daar doe ik straks afwasmiddel in".
Een plastic vork met opgedroogde mayonaise.
Ik kon nog net voorkomen dat de smurrie er werd afgelikt, maar de vork was later opeens verdwenen.
Een jampot zonder deksel
"Kun jij fijn jam in doen, beppe.
We vinden vast nog wel een deksel."
Als ik deze houding van mijn lieve kleinzoontje nu eens ferm aanmoedig, wordt hij vast en zeker HET milieubewuste voorbeeld voor de hele familie en wie weet ook nog voor vele anderen.
Dat mijn dochter en schoonzoon het huis volgepropt krijgt met afgedankte, vaak niet al te frisse spulletjes, moeten ze dan maar even voor lief nemen.
Ze mogen het zien als een vingeroefening van hun zoon voor het Grote Werk, later.....
