De gemiddelde toerist was aan het wandelen, fietsen, zwemmen of terrassen.
Daar begonnen we trouwens, op het terras van het museum.
Twee obers scharrelden er nu en dan wat rond, maar na 10 minuten was er nog niemand bij ons geweest. Ook niet bij andere bezoekers, die iets wilden bestellen.
We zagen een aantal mensen geïrriteerd vertrekken.
Enfin, nadat ik nadrukkelijk enige minuten met omhoog gestoken arm en steekogen de aandacht van de bediening had proberen te trekken, kwam er eindelijk iemand naar ons toe.
Beetje slome duikelaars daar............................
Na de koffie het museum in.
Eerst de producten van MARGA WEIMANS bewonderen.
Veertig jaar nog maar, deze jongedame en voor wat ze maakt heb ik eigenlijk geen woorden. Wel heel veel bewondering. Ga zelf maar kijken.
Geregeld stonden we samen/alleen in één van de zalen.
Niemand kon ons horen en toch fluisterden we (af en toe) tegen elkaar.
De stilte maakte dat hetgeen er tentoon werd gesteld iets mysterieus kreeg.
Toverkracht.